Top hat/farmer's hat? and placard making
Preparations for mayo uno mobilization at Plaza Miranda
Last minute reminders
Monday, April 30, 2012
Friday, April 27, 2012
UNTITLED
Maralitang lungsod ay binubuo ng mga manggagawa, magsasaka, at mala-manggagawa na nalakubog sa kumunong ng kahirapan na masahol ang kalagayan bilang inaapi. Kabilang sa nabanggit na estado sa lipunan, ang mga taong nasa hanay ng peti-burgesya at lumpen proletariado tulad ng mga sex workers, magnanakaw, at manggagancho na nabubuhay sa pamamagitan ng mga anti-social na pamamaraan. Isang hamon ang ilipon at mag-organisa ngunit hindi ito ang kasalukuyang prayoridad ng .
Mga mala-manggagawa ay mga tindera, tsuper, kargador, mga dating manggagawa na nawalan ng trabaho at kasakukuyang naghahanap ng trabaho ay hindi na tinatawag na manggagawa dahil isa sa katangian ng mga manggagawa ay kolektibong pagganap ng isang aksyon/tungkulin mula sa hilaw na materyales patungong isang ganap na produkto Halimbawa, ang higit-kumulang na 2000 na mga empleyado ng isang pabrika ay may kanya-kanyang kontribusyon sa pagbuo ng isang produkto samantalang ang isang drayber ay siya lamang gumagawa para sa kanyang sarili sa pagbibigay ng isang serbisyo. Kaya iba ang kategorya o termino sa pagiging manggagawa na nakatali sa produksyon at ang isang manggagawa na nilisan ang pabrika para makipagsapalaran sa kanyang sariling mga paa na hindi responsable sa iba para sa pagbibigay ng serbisyo. 2008, higit sa tatlong milyon sa buong Pilipinas nakatala na mahirap/maralita, mahalaga ang datos na ito, matapos ang WW11 nagsulputan na ang maralita sa kalunsuran na halos taon-taon 20 milyon ang nadadagdag at tumindi nang tumindi pagpasok ng 2000. 2008, 31 milyon na mahigit at ang pinakamahihirap ay matatagpuan sa kalakhang Maynila Bukod sa kawalan ng trabaho, bukod pa sa bunga ng pandaigdigang krisis sa dahil sa kasalukuyan dikta ng IMF at World Bank at WTO na binuong organisasyon ng mga imperyalista. Yung buong krisis ipinapasan sa lahat sa sambayanan ng daigdig partikular na sa mga manggagawa. Sa Pilipinas, dati ng pinapanatali ang kalagayan at buong sistema ng lipunan na kolonyal at mala-pyudal. Sa hagupit sa manggagawa at hambalos nito sa kalagayan ng manggagawa, ang mga kasong nakasampa sa NCR, karamihan ang mga nanalo ay mga indibidwal na kaso ng mangggawa, mga tinanggal o illegal dismissal pero halos lahat ng manggagawa na may union at may kaso at nagsasampa sa Department of Labor o saan mang sangay ng DOLE lalo na sa NLRC ay talo particular sa usapin ng unfair labor practice, collective bargaining negotiation na deadlock, union rights, ay talo. Bakit? Dahil sa kontrolado ng gobyerno at kapitalista lalo na ng mga dayuhang multinasyonal na korporasyon. Sila kasi yung nagdidikta na dapat dawin na decision at resolution ng dole, kung hindi lalayasan sila ng mga kapitalista, hindi na magbibigay ng mga incentives sa gobyerno, mga panglagay sa bulsa. Nasa mga kamay pa rin tayo ng mga dayuhan. ang tanging magdidikta lamang ay ang mga kapitalista at hindi ito kayang labanan ng estado, ng gobyerno dahil hindi nila kaya sapagkat kapg gumawa sila ng hindi poborable sa mga mga mata ng dayuhan ay lalayas ang mga ito at sa ibang bansa magiinvest kung saan mura rin ang lakas paggawa o sahod. Sa katotohan, sa Pilipinas matatagpuan ang pinakamurang sahod kahit pa sabihing ng gobyerno na mas mura sa China kung saan totoong mas mababa ang sahod ngunit ang serbisyong panlipunan ay naipprovide ng gobyerno, dito sa atin, walang kakayahan ang gobyerno na sustentuhan ang bawat isa sa mga pangangailangan ng kanyang mamamayan. Sa usapin ng magsasaka natin, maliit lamang na bahagi ang mga kaso sa kung bakit abnormal ang kalagayan ng sistema. 75 ng ating populasyon ay magsasaka, lumiliit ang lupang pansaka dahil inaagaw ng mga monopolyo/ korporasyon ang mga lupain dito sa Pilipinas upang transporma o idevelop at inconvert sa mga golf courses, subdivisions. Ang mga maliit na magsasaka ay nagtitiis sa mga lupang kaya pa nilang angkinin, sakahin. Ang gobyerno ay kasalukuyang walang proyekto para paunlarin ang lipunang nagsasaka. Ang maralitang lungsod ay karamihang mayroong mga politiko mula mayor hanggang presidente na ginagamit ang mga community bilang "mass base" kaya kahit ang mga politiko ay hindi magawang todotodong palayasin kaya naghahanap sila ng paraan kung papaano lehitimong mapapalayas na nakikita pa ang gobyerno kaya ito mga komunidad ay salat sa kaalaman kung paano gamiting ang kanilang mga karapatan para ipagtanggol ang kanilang lupang paninirikan at mag may-ari ng lupa. Ang gobyerno, lahat ng politiko ay nagbibigay ng pondo, para saan? Ang nakakalungkot ay para lang magkaroon ng court, gym, feeding programs, club/association (youth, women's) na hindi tamang/sapat na solusyon. Ang mga komunidad ay nakikita ang mga politiko bilang pera. Ang suliranin ng ating lipunan sa ilalim ng abnormalidad na kalagayang mala-kolonyal at mala-pyudal ay pinapanatili ng mga panginoong may lupa
Mga mala-manggagawa ay mga tindera, tsuper, kargador, mga dating manggagawa na nawalan ng trabaho at kasakukuyang naghahanap ng trabaho ay hindi na tinatawag na manggagawa dahil isa sa katangian ng mga manggagawa ay kolektibong pagganap ng isang aksyon/tungkulin mula sa hilaw na materyales patungong isang ganap na produkto Halimbawa, ang higit-kumulang na 2000 na mga empleyado ng isang pabrika ay may kanya-kanyang kontribusyon sa pagbuo ng isang produkto samantalang ang isang drayber ay siya lamang gumagawa para sa kanyang sarili sa pagbibigay ng isang serbisyo. Kaya iba ang kategorya o termino sa pagiging manggagawa na nakatali sa produksyon at ang isang manggagawa na nilisan ang pabrika para makipagsapalaran sa kanyang sariling mga paa na hindi responsable sa iba para sa pagbibigay ng serbisyo. 2008, higit sa tatlong milyon sa buong Pilipinas nakatala na mahirap/maralita, mahalaga ang datos na ito, matapos ang WW11 nagsulputan na ang maralita sa kalunsuran na halos taon-taon 20 milyon ang nadadagdag at tumindi nang tumindi pagpasok ng 2000. 2008, 31 milyon na mahigit at ang pinakamahihirap ay matatagpuan sa kalakhang Maynila Bukod sa kawalan ng trabaho, bukod pa sa bunga ng pandaigdigang krisis sa dahil sa kasalukuyan dikta ng IMF at World Bank at WTO na binuong organisasyon ng mga imperyalista. Yung buong krisis ipinapasan sa lahat sa sambayanan ng daigdig partikular na sa mga manggagawa. Sa Pilipinas, dati ng pinapanatali ang kalagayan at buong sistema ng lipunan na kolonyal at mala-pyudal. Sa hagupit sa manggagawa at hambalos nito sa kalagayan ng manggagawa, ang mga kasong nakasampa sa NCR, karamihan ang mga nanalo ay mga indibidwal na kaso ng mangggawa, mga tinanggal o illegal dismissal pero halos lahat ng manggagawa na may union at may kaso at nagsasampa sa Department of Labor o saan mang sangay ng DOLE lalo na sa NLRC ay talo particular sa usapin ng unfair labor practice, collective bargaining negotiation na deadlock, union rights, ay talo. Bakit? Dahil sa kontrolado ng gobyerno at kapitalista lalo na ng mga dayuhang multinasyonal na korporasyon. Sila kasi yung nagdidikta na dapat dawin na decision at resolution ng dole, kung hindi lalayasan sila ng mga kapitalista, hindi na magbibigay ng mga incentives sa gobyerno, mga panglagay sa bulsa. Nasa mga kamay pa rin tayo ng mga dayuhan. ang tanging magdidikta lamang ay ang mga kapitalista at hindi ito kayang labanan ng estado, ng gobyerno dahil hindi nila kaya sapagkat kapg gumawa sila ng hindi poborable sa mga mga mata ng dayuhan ay lalayas ang mga ito at sa ibang bansa magiinvest kung saan mura rin ang lakas paggawa o sahod. Sa katotohan, sa Pilipinas matatagpuan ang pinakamurang sahod kahit pa sabihing ng gobyerno na mas mura sa China kung saan totoong mas mababa ang sahod ngunit ang serbisyong panlipunan ay naipprovide ng gobyerno, dito sa atin, walang kakayahan ang gobyerno na sustentuhan ang bawat isa sa mga pangangailangan ng kanyang mamamayan. Sa usapin ng magsasaka natin, maliit lamang na bahagi ang mga kaso sa kung bakit abnormal ang kalagayan ng sistema. 75 ng ating populasyon ay magsasaka, lumiliit ang lupang pansaka dahil inaagaw ng mga monopolyo/ korporasyon ang mga lupain dito sa Pilipinas upang transporma o idevelop at inconvert sa mga golf courses, subdivisions. Ang mga maliit na magsasaka ay nagtitiis sa mga lupang kaya pa nilang angkinin, sakahin. Ang gobyerno ay kasalukuyang walang proyekto para paunlarin ang lipunang nagsasaka. Ang maralitang lungsod ay karamihang mayroong mga politiko mula mayor hanggang presidente na ginagamit ang mga community bilang "mass base" kaya kahit ang mga politiko ay hindi magawang todotodong palayasin kaya naghahanap sila ng paraan kung papaano lehitimong mapapalayas na nakikita pa ang gobyerno kaya ito mga komunidad ay salat sa kaalaman kung paano gamiting ang kanilang mga karapatan para ipagtanggol ang kanilang lupang paninirikan at mag may-ari ng lupa. Ang gobyerno, lahat ng politiko ay nagbibigay ng pondo, para saan? Ang nakakalungkot ay para lang magkaroon ng court, gym, feeding programs, club/association (youth, women's) na hindi tamang/sapat na solusyon. Ang mga komunidad ay nakikita ang mga politiko bilang pera. Ang suliranin ng ating lipunan sa ilalim ng abnormalidad na kalagayang mala-kolonyal at mala-pyudal ay pinapanatili ng mga panginoong may lupa
Wednesday, April 25, 2012
A Bloody Battle Royale
SUCAT ROAD, PARANAQUE —One of the busiest thoroughfares in Manila turned into a battle zone Monday, April 23, as residents of Silverio Compound, armed with huge blocks of rocks, molotov cocktails and other projectiles, fought policemen and members of the SWAT to save their "talipapa" from court ordered demolition.
The showdown that lasted an hour turned ugly when Arnel Leonor, 21, dropped dead with a gunshot wound in the head, while 39 other people were injured.
With 25,000 families in danger of losing the very home where they fed, nursed, and raised their children to life, it is heartbreaking that no one, not even Paranaque City Mayor Bernabe, held themselves accountable to the consequences of destroying the peoples' lives right in front of their eyes. But the policemen deployed to "secure" the situation did nothing of the sort. Instead, they were pawns in a game between municipal government and the Compound residents. The latter is, (and I think) will always be on the verge of a CHECKMATE dealt by the upper hand of the corrupt local officials if money is a constant in the equation.
Now tell me, who gave the SWAT team permission to unleash a torrent of, what the media reported as, "warning shots" to the residents who can only retaliate with rocks and plastic bags filled with human waste or vinegar and chili peppers? Helpless citizens can do nothing but scamper and cower in the comfort of their homes (not for long, sadly) fearing for their lives and their livelihood. If Silverio Compound is exactly what Mayor Bernabe claims as a goverment-property, then shouldn't the building be for the sole utilization and welfare of the Paranaque City residents? Besides, isn't the government by the people and FOR the people, regardless of the latter's class stratification as "urban poor"?
Now tell me, who gave the SWAT team permission to unleash a torrent of, what the media reported as, "warning shots" to the residents who can only retaliate with rocks and plastic bags filled with human waste or vinegar and chili peppers? Helpless citizens can do nothing but scamper and cower in the comfort of their homes (not for long, sadly) fearing for their lives and their livelihood. If Silverio Compound is exactly what Mayor Bernabe claims as a goverment-property, then shouldn't the building be for the sole utilization and welfare of the Paranaque City residents? Besides, isn't the government by the people and FOR the people, regardless of the latter's class stratification as "urban poor"?
Subscribe to:
Posts (Atom)